ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η εξέγερση του πολυτεχνείου. Η εξέγερση του ανθρώπου απέναντι σε όποιον φυλακίζει το σημαντικότερο ιδανικό του, την ελευθερία. Τόσοι ήρωες, τόσοι αδικοχαμένοι άνθρωποι, αριθμοί στον απέραντο αριθμό των ανθρώπων που χάθηκαν σε αυτόν το κόσμο άδικα και πρόωρα. Αριθμοί μα από κάτω ο νους, τα συναισθήματα, η ψυχή του καθενός τους.

Πόσοι αγώνες για να προχωρήσει η ανθρωπότητα.

Πόσος πόνος στα μάτια των ανθρώπων.

Ποση αδικία σε σπουδαίους ανθρώπους.

Πόσες απώλειες έχει αυτή η ανθρωπότητα, αυτών που θα την οδηγούσαν ψηλά.

Πολυτεχνείο. Το σπίτι, ο χτύπος της καρδιάς, η ανάσα, η ανακούφιση, το όνειρο, η ελευθερία.

Προδόθηκαν, πρόδωσαν πολλοί από αυτούς οράματα και ιδανικά μα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πολέμησαν, ότι ήταν εύκολο το έργο που κάνανε. Η μετέπειτα εξέλιξή τους δεν ακυρώνει τον αγώνα που έδωσαν τότε.

Και υπήρχαν και όσοι έμειναν πάντα ήρωες. Στις μνήμες μας οι δρόμοι που μας οδηγούν. Για το ακέραιο της ανθρπωινής τους συνείδησης.

Και θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να συναντήσω από κοντά τρεις ανθρώπους από τη σύγχρονη Ελληνική ιστορία.

Τον Παναγούλη, το Λαμπράκη και το Μπελογιάννη.

Μα γυρνάει πίσω ο χρόνος;

Δε γυρνάει και αυτοί θα μείνουν για πάντα οι ήρωες των προσωπικών μου παραμυθιών. Να θαυμάζω τη δύναμη του ανθρώπου, την απέραντή του ανάγκη για ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη.