Ο προχθεσινός αγώνας ποδοσφαίρου Τουρκίας-Ελλάδας πέρα από τη γεύση της χαράς που άφησε σε όλους μας, πρόσφερε την ευκαιρία να κάνουμε μια αυτοκριτική για το ποιοι είμαστε, πόσο ορθή ή όχι είναι η γνώμη που έχουμε για τον υπόλοιπο κόσμο και πόσο προκατελλημένοι είμαστε.
Αποδείχτηκε περίτρανα ότι ανεγκέφαλοι υπάρχουν παντού σε όλες τις εθνικότητες και διαθέτουν τα ίδια στοιχεία και χαρακτηριστικά. Μα αποδείχτηκε επίσης ότι εμείς δεν είμαστε ο υπερούσιος λαός και ούτε ανώτεροι σε επίπεδο ηθικής και συμπεριφοράς σε σχέση με το μέσο όρο τους Τούρκικου λαού.
Διότι στον πρώτο αγώνα η εθνικιστική έκρηξη κάποιων έγινε η αιτία να πεταχτούν μπουκάλια και σημαίες μέσα στον αγωνιστικό χώρο, το εθνικό φρόνημα κάποιων ανάγκασε μετρημένους υπερ-Έλληνες να επιτεθούν εναντίον των παιχτών της ομάδας μας αισθανόμενοι ντροπιασμένοι για μια ήττα, λες και αυτή δεν είναι μέσα στο πρόγραμμα, ενώ το γνωστό σύνδρομο του Έλληνα-παντογνώστη έδρασε ως εφαλτήριο να επιτεθούν πολιτικοι και δημοσιογράφοι στην ομάδα και τον προπονητή της.
Όλα αυτά έγιναν σε μικρότερο βαθμό μέσα στην Κων/πόλη από αυτούς που θεωρούμε αγροίκους. Και αυτά που διαδραματίστηκαν και είναι προς στηλίτευση αποδεικνύουν απλά ότι αρρωστημένα και στενοκέφαλα μυαλά υπάρχουν παντού. Είναι θέμα παιδείας, εκπάιδευσης και συνθηκών διαβίωσης η εμφάνιση και η εξαφάνισής τους. Και αν στην Τουρκία το ποσοστό αυτών των ανεγκέφαλων είναι λίγο μεγαλύτερο δεν αρκεί για να ατιμάζουμε και να κατηγοριοποιούμε ολόκληρη την κονωνία τους μα οφείλουμε και εμείς και αυτοί να φτιάξουμε μια τέτοια κοινωνία στην οποία δε θα έχουν θέση τέτοιες αποψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου