Πιστεύω εις τον άνθρωπο, το μορφωμένο, τον άξιο, το φιλόδοξο, τον ευγενή και το σπλαχνικό.
Τον άνθρωπο που κλαίει, χαμογελάει, οραματίζεται, απογοητεύεται.
Τον άνθρωπο που έχει εμπιστοσύνη στην κρίση, τη σκέψη και τη λογική του.
Τον άνθρωπο που δεν έχει ανάγκη από τεχνητά στηρίγματα για να ορθοποδήσει.
Τον άνθρωπο που δεν έχει ανάγκη από ψεύτικους μύθους για να αγαπήσει τη ζωή.
Τον άνθρωπο που λειτουργεί με ανθρωπισμό.
Τον άνθρωπο που κατακρίνει τον εγωισμό, την υπέρμετρη φιλοδοξία, τον αμύθητο πλούτο.
Τον άνθρωπο που ποτέ δεν καταστρέφει μα πάντα συνθέτει.
Ομολογώ την πίστη μου στον άνθρωπο.
Προσδοκώ μια καινούργια, τιμιότερη, δικαιότερη κοινωνία.
Και με τα έργα, την προσφορά και του απογόνους μας, ζωήν του μέλλοντος αιώνος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
ΦΙλε
Τις ιδιες ομως προσδοκιες εχει και ο θεος απο τους ανθρωπους.
Πιστευω στο θεο γιατι με βοηθαει να γινομαι καλυτερος και πιο ευτυχισμενος ακομη και με τα μικρα που πετυχαινω στη ζωη μου.
Διαβασα καπου κατι που με σημαδεψε:
Αν για δυο μηνες ολοι οι ανθρωποι ζουσαμε ως πραγματικοι χριστιανοι, τα περισσοτερα προβληματα στον πλανητη θα τα ειχαμε επιλυσει.
Η πιστη στο θεο σε κραταει αυτάρκη και συγχρονως φιλοδοξο με μετρο.
Τι άλλο να επιζητησουμε
Δημοσίευση σχολίου