Σαν υποστηρικτής μιας νέας κεντροαριστεράς, παρακολουθώ από την πρώτη ημέρα μετά τις εκλογές με αγωνία τα τεκτενόμενα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όσο περνούνε οι ημέρες αυξάνεται η απελπισία μου βλέποντας ανθρώπους από τους οποίους έχω μεγάλες απαιτήσεις να ολισθαίνουν είτε σε τακτικές προσωπικής διατήρησης κεκτειμένων είτε να βγάζουν στην επιφάνεια οποιαδήποτε προσωπική πίκρα ή απέχθεια είχαν για τους συντρόφους τους εδώ τόσα χρόνια. Μόνο που ο δημόσιος διάλογος δεν είναι για προσωπικές απολίτικες αντιπαραθέσεις, σαν να παρακολουθούμε χαμηλού πνευματικού επιπέδου life-stylish εκπομπές, μα για την ανάδειξη πολιτικών απόψεων, θέσεων και επιχειρημάτων.
Η δυσφορία μου αυξάνεται ημέρα με την ημέρα και πιστεύω πως παρόμοια συναισθήματα έχουν όλοι οι υποστηρικτές της ευρύτερης αριστεράς. Και το όλο ζήτημα δε θίγει και απασχολεί μόνο το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, μα έχει εθνικό ενδιαφέρον διότι με αυτόν τον τρόπο αφήνεται ελέυθερη να δράσει μία ανύπαρκτη και επικίνδυνη κυβέρνηση.
Ας συνέλθουν όλοι τους, διότι σε ένα κόμμα δεν είναι απαραίτητη και ούτε επιθυμητή η απόλυτη ταύτιση απόψεων, μα είναι απαραίτητη η ενότητα, μια ενότητα που θα έχει σαν οδηγό την πρόοδο και την ανάπτυξη, μια ενότητα που θα έχει οδηγό το συμφέρον των κατοίκων αυτής της χώρας, τη μείωση των ανισοτήτων, τη δικαιοσύνη και την προσφορά ίσων ευκαιριών σε όλου για μια αξιοπρεπή ζωή.
Και ας υπάρχουν επί μέρους διαφωνίες για τον τρόπο επίτευξης αυτών των στόχων.
Ο τελικός στόχος είναι που μετράει και όχι οι πιθανές αποκλίσεις στον τρόπο επίτευξής του.
Ας συνέλθουν όλοι τους γιατί η υπομονή όλων μας εξαντλείται και το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να παλεύουν για το ποιο κομμάτι του πρώην ΠΑΣΟΚ, από τα δύο ή τρία που θα σχηματιστούν αν συνεχιστεί αυτή η κόντρα, θα είναι στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου