ΣΤΡΑΤΟΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ

Πως αλλιώς μπορούν να χαρακτηριστούν όλα αυτά που συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα αν δεν είναι η εκδήλωση της ανικανότητας, της ασυνέπειας και της ανευθυνότητας ενός θεσμού που δε ξέρω για ποιο λόγο πολλοί Έλληνες εμπιστε'υονται ακόμη όπως παρουσιάζεται στις διάφορες έρευνες.
Ίσως επειδή πολλοί από εμάς έχουμε δικούς μας ανθρώπους μόνιμους σε κάποιο πόστο των ενόπλων δυνάμεων και οι οποίοι με εξαίρεση κάποια σώματα δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία που ζούμε.
Και το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το αρνητικό είναι ότι ακόμη και αν χρειαστούν να παράγουν κάτι έχουν τόσο επηρεαστεί από την οκνηρία της καθημερινότητας τους που τα αντανακλαστικά του θα είναι πολύ φτωχά για να κάνουν οτιδήποτε. Και αυτό το ένοιωσα πολύ έντονα όταν υπηρέτησα κι εγώ την πατρίδα και αντιλήφθηκα ότι πολλοί από εκεί μέσα μόνο στο στρατό θα μπορούσαν να βρουν διέξοδο βάση των ικανοτήτων τους.
Όλοι αυτοί όμως που έδωσαν εξετάσεις και απέτυχαν στην κοινωνία δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να βοηθήσουν ουσιαστικά την πατρίδα αν παραστεί ποτέ η ανάγκη.
Όλοι αυτοί που δεν έμαθαν να είναι υπεύθυνοι, που δεν έμαθαν να ξεχωρίζουν ότι κάθε άνρθωπος είναι διαφορετικός και χρειάζεται μια ιδιαίτερη αντιμετώπιση, όλοι αυτοί που είδαν το στρατό σα μια εύκολη λύση επαγγελματικής αποκατάστασης είναι οι ηθικοί υπεύθυνοι όλων των εγκλημάτων που συνέβησαν και είχαν σαν αποτέλσμα το θάνατο 3 παληκαριών.

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Μπράβο λοιπόν στην Ελληνική δικαιοσύνη που κατάφερε ακόμη μια φορά να αποδείξει τη διαφορά της συμμετοχής από την παρακολούθηση. θα ήθελα πολύ να είχα μπροστά μου τους δικαστές που πήραν αυτή την απόφαση, να παραβρεθώ στο βιασμό τους, το ξυλοδαρμό τους, να γελώ με τον πόνο τους, να τραγουδώ στα παρακάλια τους, να αδιαφορώ για τις πληγές τους. Και όλα αυτά χωρίς ευθύνη γιατί δεν τους αγγίζω εγώ. θα ήθελα κύριοι δικαστές να παιδιά σας να ήταν στη θέση του Αυστραλού και εγώ να ήμουν ο δικαστής, να σας κοιτούσα στα μάτια και να έπαιρνα την ίδια απόφαση με εσάς. Να άφηνα ελεύθερους τα καλόπαιδα που θα είχαν σκοτώσει τα δικά σας παιδιά. Ποιος ξέρει τι συμφέροντα υπάρχουν από πίσω. Ποιος ξέρει ποιους γνωστούς έχουν αυτά τα καλόπαιδα για να συνεχίζουν ελεύθερα της ζωή τους.
Μπράβο στην τοπική κοινωνία της Μυκόνου που έτρεφε αυτούς του παλικαράδες, οι οποίοι αν είναι τέτοιας συμπεριφοράς άνθρωποι πάντα ήταν τέτοιοι, μα σίγουρα θα είχαν αποκτήσει ένα κύρος με αυτή τη δουλειά και ο καθένας έκανε τη δουλειά του. Ο μαγαζάτορας την ασφάλεια για την επιχείρησή τους, τα κοριτσάκια και οι ανικανοποίητες παντρεμένες της κοινωνίας κάποιους καλούς εραστές, οι life style γελοίες και γελοίοι ένα καλοκαιρινό πήδημα και οι ίδιοι ευρεία αποδοχή. Και αυτό γίνεται παντού μα πάντα στο τέλος κάποιοι το θυμούνται.
Ευθύνη έχουν οι δράστες, ευθύνη, έχει ο ιδιοκτήτης του κέντρου που έπρεπε να γνωρίζει τι υπάλληλο έχει, ευθύνες έχει η τοπική κοινωνία που γνώριζε τι άνθρωπος είναι ο δράστης ο οποίος πίσω από τα χαπακωμένα μπράτσα του ήταν ένας αλητήριος της κακιάς ώρας από αυτούς που παντού υπάρχουν γύρω μας μα ποτέ κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να τους αλλάξει.
Και τώρα ψεύτικο κλάμα από όλους για ένα έγκλημα που κάναν όλοι.
Και θα έπρεπε όλοι αυτοί να ήταν τώρα φυλακή. Οι δράστες, ΚΑΙ ΟΙ 4, ο ιδιοκτήτης, και όσοι από την τοπική κοινωνία ανάθρεψαν και καλλιέργησαν αυτή τη ψευτομαγκιά στους δράστες. Οι οποίοι να βρισκόταν σε καμμιά δύσκολη συνθήκη θα έκλαιγαν σα μωρά παιδιά γιατί η δύναμή τους είναι μυική μα στη ζωή κανένα πρόβλημα δε λύνεται με τα μπράτσα.
Ας κλάψουμε για το καυμένο το νερό και ας αφήσουμε τον υπουργό τουρισμού να τρέχει κατάμαυρος από τη πολύ δουλειά να υπερασπιστεί μια κοινωνία που και εκείνος καλλιεργεί.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.