ΛΟΓΙΑ, ΑΝΕΜΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ

Κύριε Γιώργο σε παρακολούθησα προχτές να χειροκροτείς,
στα σκαλοπάτια που όλοι μας ρίξαμε δάκρυα πόνου,
να περηφανεύεσαι για τα χέρια σου που άτιμες υπογραφές σκαρώσανε,
να περηφανεύεσαι για τα μάτια σου που σφαλιστά μπροστά μας απέμειναν.

Και σε θυμάμαι μια ζεστή βραδιά ξεχασμένης άνοιξης
κάτω από την ανθισμένη αμυγδαλιά που μαζί είχαμε φυτέψει,
να μου μιλάς για τα ανθρώπινα ιδανικά, τα ανθρώπινα δάκρυα,
τον κόσμο που στα όνειρά σου φαντάζεσαι να αλλάζει
και μου τόνιζες πως αξίζει η προσπάθεια.

Θυμάμαι τα μεσήλικα σου μάτια να με κοιτάζουν ικετευτικά,
αναζητώντας να λάβουν το μήνυμα της κατανόησής μου,
αυτά τα μάτια που κρύβουν τελικά τόση διπροσωπία,
και κάτω από τον έναστρο ουρανό είχαν μια λάμψη,
μα ήταν ψεύτικη,
δανεική από των άστρων το φέγγος.

Αναζητώ την πορεία των λόγων σου στο πέρασμα των χρόνων,
σκέφτομαι οι πράξεις και τα λόγια πόσο απέχουν,
θυμώνω με τον εαυτό μου που πρότυπο σε είχε,
λυπάμαι για τα οράματά σου που ακροβατώντας έπεσαν.

Τσακίστηκαν στα σκληρά και αμείλικτα εδάφη των συμφερόντων,
μαράθηκαν σαν τριαντάφυλλα που ορκίστηκαν να μην ξανανθίσουν,
εγκλωβίστηκαν στην προσωρινή θαλπωρή της δικής σου αγωνίας,
οράματα στιγμιαία που γίνανε μακροχρόνιες πλάνες, οράματα δηλητήριο για όσους γεύτηκαν το νέκταρ τους.

ΚΡΗΤΙΚΗ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ

Σαφώς και είμαι οργισμένος με όσα ακούγονται τον τελευταίο καιρό με το σκάνδαλο της SIEMENS. Σαφώς και ζητάω δικαιοσύνη και τιμωρία για όσους δεν άξιζαν την εμπιστοσύνη που τους έδειξα. Σαφώς και οι πάντες θα έπρεπε να είναι πιο προσεχτικοί για τους συνεργάτες που έχουν.

Αλλά όλα αυτά απέχουν πάρα πολύ από την αποκαθήλωση μιας φωτογραφίας, από τη θεατρική και ιλαροκωμική ταυτόχρονα πράξη εκμηδενισμού και απαξίωσης ενός ανθρώπου ο οποίος για 7 χρόνια είχε το τιμόνι της χώρας μας στα χέρια του. Ενός πολιτικού ο οποίος και πολλά θετικά έκανε και πολλά λάθη έκανε μα είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι δε μπορούν να αναγνωρίσουν το θετικό σαν τελικό αποτέλεσμα αυτών των χρόνων διακυβέρνησης. Και αν πολλοί λέγαν ότι έγινε μια απλή διαχείριση, η διαχείριση ποτέ δεν είναι απλή και τη ζούμε όλοι καθημερινά με αυτήν την κυβέρνηση της ανύποτης ανικανότητας και υποκρισίας.

Όταν λοιπόν εκείνα τα χέρια που κατέβασαν τη φωτογραφία πιθανά να ήταν τα ίδια χέρια που σε κάθε επίσκεψη του κ. Σημίτη στην Κρήτη χειροκροτούσαν με τόση ένταση και παλμό και στο τέλος έδειχναν επιδεικτικά τα σημάδια και τους κάλους από το χειροκρότημα σαν απόδειξη της κομματικής πίστης δεν υπάρχουν και πολλά πεις παρά μόνο την απέχθεια σου για μια κοινωνία στην οποία ο καθένας κοιτάζει το ατομικό του συμφέρον μακρυά από ιδεολογίες, αγώνες και διάθεση προσφοράς και αυτοπροσφοράς.

Αγαπητέ κύριε βουλευτή την επόμενη φορά που κατά τη διάρκεια του κατουρήματος από λάθος πιτσιλίσετε τα χέρια σας, μη θυμώσετε στο όργανο που κρατάτε, καθίστε να σκεφτείτε λίγο πόσες όμορφες στιγμές το ίδιο όργανο σας έχει χαρίσει. Μην είστε μαζί του αχάριστος.

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Έχω αρκετό καιρό να γράψω στο ιστολόγιο μου. Το τρέξιμο της καθημερινότητας, η δική μου ανάγκη να προσφέρω παραπάνω πράγματα στο παιδί μου, με κράτησαν μακρυά από τη διαδικασία αυτή που τόσο συμπάθησα.

Τώρα έχει πλέον ζέστη. Αλλάξαμε εποχή, μα όλα τα υπόλοιπα παρέμειναν ίδια, αν όχι προς το χειρότερο. Η γειτονιά είναι ερημική, οι σκιές μονάχα κινούνται ανάλογα με την κατεύθυνση του δημιουργού τους, του ήλιου. Ησυχία, και μόνο τιτιβίσματα από πουλιά έξω στο μπαλκόνι και η ανάσα από το μωρό μου όπως μεταφέρεται σε εμένα από την ενδοεπικοινωνία.

Η ανάσα και το πληκτρολόγιο, ήχοι αταίριαστοι σε άλλες συνθήκες, μα τώρα φαίνεται το ένα να παίρνει δύναμη από το άλλο. Νανούρισμα και διάθεση. Όρεξη για έκφραση. Και τα χέρια να αναζητούν τις πιο σωστές λέξεις από τόσους συνδυασμούς λέξεων που μπορεί να παράγει η πλούσια μας γλώσσα.

Μου άρεσε η ιδέα μου να ξαναμπώ, να ξαναεκφραστώ από εδώ μέσα.

Και αν είναι λίγοι όσοι επισκέφτονται το ιστολόγιό μου, έστω και για αυτόν τον έναν που μου κάνει την τιμή να επιλέγει αυτή την τοποθεσία θα πρέπει να ξαναγεμίσω αυτές τις άδειες ηλεκτρονικές σελίδες με περιεχόμενο.