Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009

ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΡΙΑ

Από προχτές που έμαθα ότι πέθανες είμαι πολύ θλιμμένος. Γιατί είσαι μία από τις αγαπημένες μου φωνές. Γιατί πάντα λάτρευα το χρωματισμό και το πάθος σου. Γιατί μπορώ να μείνω ώρες ολόκληρες να ακούω τη φωνή σου. Μια φωνή που φτάνει μέχρι τα βάθη της ψυχής μου και την ταρακουνάει, την αναστατώνει, την ανασταίνει. Και είσαι όλων των Ελλήνων, όλων όσων πιστεύουν στην ελευθερία και τη δικαιοσύνη.
Όσο ζούσες δεν απέκτησα όλους σου τους δίσκους. θα το κάνω τώρα. θα γυρίσω το χρόνο πίσω και θα σε ξαναζήσω σε πραγματικό χρόνο.
ΣΕ ευχαριστώ για τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισες με τη φωνή σου. Μα είσαι ακόμη εδώ δίπλα μου, σε ακούω στο φασισμό. Αντώνη, αναφέρομαι σε εμένα μη κλαίς...τι ερμηνείες...
Το ταξίδι συνεχίζεται και θα είσαι πάντα η σειρήνα μου.

1 σχόλιο:

vagnes είπε...

Θα κάνω το ίδιο

γιατί όλη την αγάπη
που είχα και γω για σένα
δεν στάθηκε αρκετή
για να σε κρατήσει
κοντά μας

κλαίω μαζί με τον φίλο

και ελπίζω
να σε ακούσω ξανά

γιατί το ξέρω
πως δεν θα σταματήσεις
ακόμη και τώρα
να τραγουδάς
στις ψυχές μας
και στους αγγέλους
που σε περιβάλλουν

δίνεις κίνητρο
στο νου μου
τον παράδεισο
και γω να αναζητήσω

Σ ευχαριστω Μαρία

και σένα φίλε μου
που μου έδωσες το έναυσμα
για να μιλήσω