Η ΜΠΟΥΝΙΑ

Πολλοί αναρωτιούνται για ποιο λόγο εμείς οι οπαδοί του ΠΑΟΚ θεωρήσαμε μπουνιά στο κατεστημένο ότι έγινε την περασμένη Κυριακή.
Αυτή είναι μια παλιά ιστορία που έχει την αρχή της στη ψυχοσύνθεση του Έλληνα και στη μεγάλη σημασία που δίνει σε κεντρικό επίπεδο διαχείρισης των πραγμάτων μη πιστεύοντας ποτέ πως και η περιφέρεια έχει τη δικής της δυναμική.
Μια περιφέρεια είναι και η Θεσσαλονίκη η οποία αφέθηκε στη μοίρα της και εμείς μπλεγμένοι στη καθημερινή μας μιζέρια και φτώχια δε μπορέσαμε ποτέ μέχρι τώρα να δημιουργήσουμε κάτι άξιο που να παρέμεινε εδώ.
Μια γκρίνια συνεχόμενη που έχει όμως λογική και βάση, μια απογοήτευση που μας έκανε να πιστέψουμε οποιοδήποτε μας χρύσωνε το χάπι ή μας έπειθε ότι θα μας βγάλει από την πορεία που ακολουθούμε. Και εμείς ευκολόπιστοι σαν ιθαγενείς πιστεύαμε τα καθρεπτάκια και εκλέγαμε τους ψευτοάρχοντες που μας καταδυναστεύουν μέχρι τώρα και συγχωρούσαμε όσους μας πλήγωσαν γιατί πιστεύαμε την ανειλικρινή τους συγνώμη.
Μια κεντρική διοίκηση που δεν αφήνει την περιφέρεια να ανασάνει, την πνίγει, τη χρησιμοποιεί, λαμβάνει ότι έχει να της προσφέρει και μετά της πετάει ξεροκόκκαλα να γλύψει. Αυτή η συμπεριφορά συνέβαινε στα δημόσια έργα, στους οικονομικούς πόρους και στον αθλητισμό. Χρόνια αδικιών και κλέψιμο τίτλων έφεραν μια απαξίωση και μια αλήτικη πολλές φορές συμπεριφορά από μέρους μας. Η αδικία σε τρελαίνει και αν γενικά η ζωή σου έχει πάρει λανθασμένη πορεία μπορεί να οδηγηθείς σε άπρεπες συμπεριφορές.
Μα πιστεύουμε πως κάτι καινούργιο δημιουργήτε πλέον στην πόλη μας και στην ομάδα μας.
και αυτή η μπουνιά ήταν η απαρχή της αντεπίθεσης, μιας ειρηνικής αντεπίθεσης κόντρα σε αδικίες και απαξιώσεις. Μα κάθε επανάσταση, σε οποιοδήποτε τομέα έχει και τα θύματά της. Δεν είμαι υπέρ της βίας, ποτέ δε βιοπράγησα, θέλω μια ειρηνική επανάσταση, ξια πορεία προς τη δικαιοσύνη. Και αυτή η γροθιά αν και κατακριταία ήταν αντικείμενο πρόκλησης και το λάβαρο ότι τέρμα πλέον οι αδικίες πάνω στο κορμί και τη ψυχή μου. Είμαστε εδώ με σφιγμένες γροθιές και έχουμε και εμείς δικαίωμα στο όνειρο.