H επιγραφή που συνάντησα πιο συχνά μέσα σε αυτήν την εορταστική περίοδο δεν ήταν ούτε κάποια ευχή, ούτε κάτι άλλο παρόμοιο και επετειακό μα ήταν η επιγραφή made in china.
Ότι και να έψαχνες, ότι και να κοίταζες, από παιχνίδι μέχρι ρούχα, από προιόντα μάρκας έως και τα άσημα πάντα αυτή η ετικέτα εκεί να δηλώνει την προέλευση του προιόντος, την διεοθνοποίηση του εμπορίου και το γεγονός πως πάνω από όλα για έναν μεγαλοεπιχειρηματία είναι το κέρδος του.
Και αυτά βέβαια δεν θα είχαν ουσιαστική αξία αν δε γνωρίζαμε τους λόγους για τους οποίους όλες οι πολυεθνικές επιλέγουν ως χώρα κατασκευής την απίστευτα εξελισσόμενη μα και τόσο άδικη κοινωνικά Κίνα.
Αν δεν βλέπαμε, δεν ακούγαμε, δεν αντιλαμβανόμασταν την εκμετάλλευση των εργατών σε αυτή τη χώρα, των εργατών που μπορεί να είναι από έναν ηλικιωμένο μέχρι και ένα μαθητή σχολείου. Σε μία χώρα όπου το βιοτικό επίπεδο είναι πάρα πολύ χαμηλό, όπου η παιδεία δεν προσφέρεται ισάξια σε όλα τα μέλη της κοινωνίας και όπου η φτώχια κυριαρχεί πίσω απο την καλά καμουφλαρισμένη ανάπτυξη, είναι πολύ εύκολο να βρεις φθηνά εργατικά χέρια τα οποία να δουλεύουν ακούραστα όλη την ημέρα χωρίς να αναζητάν δικαιώματα, χωρίς να ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή. Είναι εύκολο να βρεις μικρά παιδιά που να αναγκάζονται να δουλεύουν για να βοηθήσουν οικονομικά τις οικογένειές τους με προσφορά εργασίας επιλέγοντας αυτήν την εκμετάλλευση από την εκμετάλλευση του κορμιού τους.
Και όλες λοιπόν οι μεγάλες πολυεθνικές, όλοι εμείς καρπωνόμαστε φθηνά εργατικά χέρια και καλύτερες τιμές, κλείνοντας τα μάτια σε μια πραγματικότητα που κανείς δε θέλει να αγγίξει, άλλοι γιατί έτσι τους συμφέρει και άλλοι γιατί φοβούνται μήπως η πραγματικότητα εκείνων των ανθρώπων γίνει και δική του πραγματικότητα.
Και συνεχίζουμε λοιπόν τη ζωή της ευμάριας και αφθονίας που ζούμε εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα 10χρονων παιδιών, τον πόνο ηλικιωμένων, την εξάντληση και δουλεία συνανθρώπων μας. Άλλωστε όλα αυτά συμβαίνουν πολύ μακρυά και αν ήταν και εκείνοι στη θέση μας τα ίδια θα έκαναν!
4 σχόλια:
Αν ρωτουσαμε τους ιδιους τους Κινεζους, με μια δημοσκοπηση ας πουμε, αν ειναι ευχαριστημενοι απο τις σημερινες ή τις χτεσινες συνθηκες, τι θα μας απαντουσαν;
Η απαντηση τους τι πιθανολογουμε οτι μπορει να ειναι;
Αν απαντουσαν οτι δεν ειναι ευχαριστημενοι εχεις δικιο, αν ομως απαντουσαν αντιθετα;
Ειναι σωστο να συγκρινουμε τα δικα τους δικαιωματα με τα δικα μας;
Η συγκριση ειναι δικαιο να γινεται μονο με την προτερη κατασταση τους και μονο αυτη.
Αλλωστε ποιος ξερει αν με την ραγδαια αναπτυξη της Κινας, αυριο δεν βρεθουμε εμεις στη θεση των Κινεζων εργατων. Ειναι δυνατον σ' αυτη την περιπτωση να μη μας στελνουν δουλεια και να ειμαστε ευχαριστημενοι;
Οι συνθήκες ζωής της πλειοψηφίας των Κινέζων δεν έχει αλλάξει, οι πλούσιο γίνα πλουσιότεροι όπως και εδώ κάποιοι της μεσαίας τάξης λήστεψαν το κράτος και γίναν πλούσιοι και οι φτωχοί στη μοίρα τους και τα παιδιά στην αναγκαστική εργασία.
Αν μια φτωχή οικογένεια πριν 10 χρόνια αποκτούσε τώρα ένα μισθό καλύτερο επειδή δύο από τα παιδιά της δούλευαν σα σκλάβοι σημαίνει ότι οι συνθήκες βελτιώθηκαν? Με τι αντίκτυπο όμως?
Τα δικαιώματα των ανθρώπων είναι πανανθρώπινα και δεν κοιτάνε σύνορα.
Η πολιτική πρέπει να κοιτάει και τι προσφέρει κάποιος και πόσο πρέπει να αμείβεται για αυτό.
Αν πολλοί και ίσως και εσύ σε αυτούς θεωρείται ότι η απάντηση στην ανεργία και τη φτώχεια είναι προσφορά εργασίας χωρίς δικαιώματα ασφάλισης, εργασία για την εργασία και να είσαι και ευχαριστημένος κάτω απο αντίξοες συνθήκες συγκρίνοντας ένα κομμάτι ψωμί δουλεύοντας 14 ώρες με την πέινα του ανέργου και λέγοντας ότι το πρώτο σημαίνει πρόοδο ε τότε πολλλοί έχουν μπερδέψει τα προσωπικά τους συμφέροντα με τα δικαιώματα των ανθρώπων.
Εκανα ενα υποθετικο ερωτημα: "αν ρωτουσαμε τους ιδιους...το σημερα ή το χτες ηταν καλυτερο, τι θα απαντουσαν;
Το να αδικεις καποιον ειναι πολυ ευκολο. Απο που φαινεται φιλε μου οτι προτιμω τη λυση της ανεργιας οπως περιγραφεις;
Ειχα την εντυπωση οτι που και που θα διαβαζες και δικα μου post αλλα μαλλον εκανα λαθος
Πραγματικά με έκανε εντύπωση αυτό που είχες γράψει γιατί έχω διαβάσει πολλές απόψεις σου και δε θεωρούσα ότι είχες τέτοιες φιλελεύθερες απόψεις για την αγορά εργασίας.
Απλά το ερώτημα που θέτεις είναι χωρίς ουσία διότι το χτες και το σήμερά τους είναι εξίσου καταπιεστικό, φτωχό, αβέβαιο.
Αν λοιπόν από εκεί που δεν είχες δουλειά τώρα δουλεύεις 18 ώρες για ένα κομμάτι ψωμί δεν είναι βελτίωση συνθηκών ζωής μα λόγος για επανάσταση κοινωνική.
Δημοσίευση σχολίου