Ποτέ δε θεώρησα ότι κάποιος μπορεί να κρίνεται χωρίς αποδείξεις. Θεωρώ τις ενδείξεις ανολοκλήρωτο και ατελές κριτήριο προκειμένου να αποδοθούν ευθύνες και υπευθυνότητες. Ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να είναι αθώος μέχρι τη στιγμή που θα αποδειχτεί η ενοχή του.
Από να δίνεται στον καθένα το δικαίωμα να υπερασπίσει τον ευατό του όμως μέχρι το σημείο να μαζεύονται έξω από τα δικαστήρια πλήθος ανθρώπων για να υπερασπιστούν ένα πιθανό βιαστή και εγκληματία απλά και μόνο επειδή τυγχάνει να είναι παπάς έχει μεγάλη διαφορά.
Δε μπορούσα να πιστέψω, δεν ήθελα να παραδεχτώ αυτό που έβλεπα, ίσως και δεν ήθελα να πιστέψω την εικονα που αντίκρυζα στα δελτία των ειδήσεων όταν έμαθα για ένα πλήθος ανθρώπων οι οποίοι χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για την υπόθεση της παιδεραστίας, της μαστροπίας και των βιασμών, χωρίς να έχουν αίσθηση του τι πράττουν εκείνη τη στιγμή προέτρεπαν έναν κατηγορούμενο για βιασμό παπά να κάνει κουράγιο και υπομονή.
Και αναρωτιόμουν αν όλοι αυτοί είχαν εγγόνια, αν όλοι αυτοί είχαν παιδιά πώς μπορούν να είναι τόσο σίγουροι και να παίρνουν τόσο απροκάλυπτα το μέρος του παπά χωρίς να αισθάνονται μέσα τους την αμφιβολία να τους πνίγει, χωρίς να φαντάζονται έστω και με αηδία τα γεννητικά όργανα του ανδρός στα σώμα των αθώων ψυχών. Δε λέω ότι ο παπάς είναι φταίχτης, αυτό θα αποδειχτεί από τη δικαιοσύνη αλλά μόνο και μόνο οι ενδείξεις θα έπρεπε να σε κάνουν να κρατάς μια ουδέτερη θέση ειδικά σε ζητήματα τόσο σημαντικά, ζητήματα άκρως ποινικά και κακουργηματικά.
Αν η θρησκεία έχει τέτοιους υποστηρικτές προτιμώ να απέχω. Αν αυτός είναι ο παράδεισος προτιμώ την κόλαση. Σαν την κόλαση που έζησε όλο αυτό το χρονικό διάστημα εκείνη η αθώα ψυχή. Δεν επιζητώ την καταδίκη οποιουδήποτε χωρίς αποδείξεις μα επιζητώ και απαιτώ αυτοσυγκράτηση από όλους όσους παίρνουν το μέρος κάποιου για προσωπικούς και θρησκευτικούς λόγους, βιαστικοί πριν η διαδικασία αρχίζει να ξετυλίγεται και αποδοθούν ευθύνες όπου αναλογούν.
Αδυνατώ να εξηγήσω το ποιόν, τη ψυσική υπόσταση, τη λογική και την κρίση όλων αυτών των ανθρώπων που για να υπερασπιστούν τη θρησκεία τους φτάνουν στο σημείο να υποβιβάζουν τα ανθρώπινα ιδανικά τους.
4 σχόλια:
Ανθρωπινα τα λαθη, ανθρωπινη η αμορφωσια...
Οσα λαθη κι' αν κανουμε, οσο και αμορφωτοι, ακοινωνητοι αν ειναι καποιοι, οσο βεβηλοι κι' αν ειναι καποιοι παππαδες, ευτυχως αυτο δεν αποδεικνυει την ανυπαρξια του θεου, απεναντιας θα ελεγα...
Οι σωληνες που μεταφερουν το νερο ειναι βρωμικοι, παρόλα αυτα πινουμε το νερο που κυλαει μεσα τους.
Ίσως επίτηδες οι άνθρωποι γίνονται αμόρφωτοι ή αφήνονται στην αμορφωσιά τους.
σαφώς και δεν αποδεικνύει την ανυπαρξία του Θεού αλλά ούτε απεναντίας αποδεικνύει κάτι παραπάνω..ισως μόνο το ότι αν υπάρχει είναι πολύ άδικος.
Και ίσως να μπορούσαμε να καθαρίοσυμε τους σωλήνες για να κατηγορήσουμε τους σωλήνες για όταν διαπιστώσουμε πόσο βρώμικο είναι το νερό και όχι το νερό το ίδιο.
Αδικος ή γνωριζει περισσοτερα;
Αν πω (αν υποθεσω εστω)οτι υπαρχει μπορω να γνωρισω την ευτυχια και σε τουτο τον πλανητη.
Αν πω οχι δεν βλεπω σε τι θα με ωφελησει.
Γιατι να επιλεξουμε το δευτερο αφου δεν εχουμε σαφεις αποδειξεις για καννενα απο τα δυο;
Αν η επιλογη που κανουμε μας βοηθαει να ζουμε καλυτερα και να συμπεριφερομαστε καλυτερα στους συνανθρωπους μας, πιο το κινητρο μας για να αποριψουμε την υπαρξη Του.
Το δικο μου δικιο το δικο σου δικιο των δικαστηριων το δικιο θα μπορουσαμε να πουμε οτι ειναι πιο ζηλευτο;
Φιλε Καλα Χριστουγεννα
Αν ο Θεός δεν υπάρχει όλα καλά. Ζούμε τη ζωή μας έντιμα, με αξιοπρέπεια, και ναι κρατάμε τις αρχές της χριστιανοσύνης περί αγάπης, ισότητας, αλληλεγγύης, ζούμε μια ζωή γεμάτη, δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό σε ότι κάνουμε, δημιουργούμε, δίνουμε ευτυχία
και ελπίζουμε να μας επιστραφεί λίγη
ή πολύ πίσω και μετά φεύγουμε από τον
κόσμο αυτό και πάμε εκεί που ήμασταν
πριν γεννηθούμε. Στο άγνωστο, στο τίποτα, στο άπειρο ποιός ξέρει...
Αν όμως ο Θεός υπάρχει, τότε μήπως δεν είναι τόσο καλός όσο τον φανταζόμαστε? Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσουμε την κατάντια του ανθρώπου? Με την δήθεν ελευθερία της βούλησης που μας έδωσε? Κι αυτός τί κάνει μπροστά σε όλο αυτό τον πόνο, την απελπισία, το δράμα
που εξελίσετε γύρω μας στο μικρό μας πλανήτη? Είμαστε ένα reality για να διασκεδάζει?
Δεν είμαι άθεη κι ας φαίνεται έτσι. Θα προτιμούσα να υπάρχει Θεός, θα προτιμούσα να υπάρχει ειρήνη παντού, υγεία σε όλους. Να μην λέμε ότι η ζωή είναι δύσκολη με κάποιες λίγες στιγμές ευτυχίας. Όμως δεν μπορώ παρά να αμφιβάλλω για τα πάντα. Έχω μόνο ερωτήσεις και καμία απάντηση.
Δημοσίευση σχολίου